Język estoński

Zdecydowana większość języków, jakimi posługują się mieszkańcy Europy, zalicza się do indoeuropejskiej rodziny językowej. Wyjątek stanowią tu między innymi języki estoński, fiński i węgierski, reprezentujące grupę ugrofińską. Językowi estońskiemu najbliżej z racji pochodzenia do języka fińskiego, ponieważ oba reprezentują grupę językową bałtyckofińską.

Po estońsku mówi blisko 1,2 mln osób. Należą do nich mieszkańcy Estonii oraz osoby pochodzące z tego kraju, ale żyjące poza granicami, w większości w okolicach St. Petersburga i Pskowa na terenie Rosji.

Co ciekawe, część Estończyków, zamieszkujących głównie na północy i wschodzie kraju, porozumiewa się na co dzień po rosyjsku. Zaważyły na tym dawne dzieje, a przede wszystkim czasy okupacji radzieckiej. W języku estońskim wyróżnia się kilka dialektów, w tym północny, północno-wschodni i co najmniej dwa południowe, aspirujące do uzyskania statusu języków regionalnych.

Dialekt północny stanowi podstawę języka literackiego, którego początki sięgają wieku XVII. Bardzo często spotyka się w nim zapożyczenia szwedzkie i fińskie. Język urzędowy Estonii odznacza się ponadto duża ilością wyrazów pochodzenia niemieckiego, w szczególności dolnosaksońskiego, a także rosyjskiego i łotewskiego.

Do charakterystycznych cech języka estońskiego należy między innymi brak rodzajników, a także występowanie aż 14 przypadków. Zasady ortografii związane są ściśle z wymową wyrazów, dlatego też nie sprawiają uczącym się wielu problemów. Do zapisu języka służy alfabet łaciński.

.